... από τότε πολλά άλλαξαν, οι μάχες κι οι διαφωνίες αμέτρητες.
Πάντα, όμως, γινόταν διάλογος. Άλλες φορές ήρεμα και καλά, άλλες πιο... άγρια. Τελικά, σήμερα μπορώ με σιγουριά να πω, πώς εκείνη την κουβέντα (αλλά κι άλλες) όχι μόνο την κατάλαβε, αλλά την έκανε και φύση του.
Σήμερα, μπορώ με σιγουριά να πω, πώς είμαι υπερήφανος (πάντα ήμουν, απλά πλέον έχω σοβαρούς λόγους) όχι για μένα, αλλά για το ΓΙΟΚΑΡΙΝΙ μου!
ΝΑΙ, κατάφερε μέσα σε εφτά χρόνια να γίνει "Άνθρωπος"... !!!
Πάντα, όμως, γινόταν διάλογος. Άλλες φορές ήρεμα και καλά, άλλες πιο... άγρια. Τελικά, σήμερα μπορώ με σιγουριά να πω, πώς εκείνη την κουβέντα (αλλά κι άλλες) όχι μόνο την κατάλαβε, αλλά την έκανε και φύση του.
Σήμερα, μπορώ με σιγουριά να πω, πώς είμαι υπερήφανος (πάντα ήμουν, απλά πλέον έχω σοβαρούς λόγους) όχι για μένα, αλλά για το ΓΙΟΚΑΡΙΝΙ μου!
ΝΑΙ, κατάφερε μέσα σε εφτά χρόνια να γίνει "Άνθρωπος"... !!!
παραπομπή
http://panos72.blogspot.gr/2007/08/blog-post_25.html
1 σχόλιο:
Είχα έναν πολύ καλό Δάσκαλο γι'αυτό!
Δημοσίευση σχολίου