Τα "ΘΕΛΩ" και...

Όταν κάποιος εκφράζει, μια επιθυμία και αργότερα εκφράζει μια άλλη, συνηθίζουμε να λέμε "δεν ξέρει τι θέλει"... Και καμιά φορά έτσι είναι. Όμως, είναι επιθυμία και τι πιο λογικό, οι επιθυμίες μας να είναι συνυφασμένες με τη διάθεσή μας?

Επειδή, για παράδειγμα, σήμερα ξύπνησα με την επιθυμία να κάνω έρωτα, ενώ χθες ξύπνησα με την επιθυμία να πιω καφέ, σημαίνει πως "δεν ξέρω τι θέλω"? Σε μια σχέση, τώρα, τα "Θέλω" μου με τα "Θέλω" σου, μπορεί να είναι διαφορετικά, να συμπίπτουν ή ακόμα πολύ απλά, να διαφέρουν χρονικά. Όταν συναντώνται και διαφέρουν, το καλύτερο για όλους είναι να συνειδητοποιείς το συντομότερο δυνατό, πως ΔΕΝ υπάρχει Σχέση....
Όταν τα δύο "Θέλω" ταυτίζονται, τότε έχουμε ΧΗΜΕΙΑ. Πέρα του αυτονόητου, που λέγεται χημεία επειδή όταν συναντηθούν αυτά τα δύο, οι ορμόνες μας χορεύουν και αφού το 70% είμαστε υγρά, υπάρχουν αναταράξεις, που ορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη διάθεσή μας, υπάρχει και άλλος λόγος που "βαφτίζουμε" Χημεία αυτή τη συνάντηση, είναι πως η Χημεία δεν αμφισβητείται... Όταν δύο μόρια οξυγόνου, έρθουν σε επαφή έχουμε Νερό. Ότι και να ρίξεις μέσα, το νοθεύει αλλά νερό παραμένει. Σου αρέσει, δεν σου αρέσει η γεύση του, νερό παραμένει.
Ωστόσο, η Χημεία βασίζεται και στα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ. Στα Μαθηματικά, τα πράγματα είναι λίγο πιο ρευστά. Υπάρχουν οι Απόλυτη αριθμοί, όπου ένα κι ένα κάνουν δύο, υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις που μετά το πέντε, δεν είναι το έξι. Αυτό έχει να κάνει με την οπτική μας γωνία. Μάθαμε να μετράμε 1 2 3 4.... Υπάρχουν κι οι αριθμοί 1 1 2 3 5 8 13 (οι λεγόμενοι Fibonacci), υπάρχει και το Δυαδικό, όπου όλοι οι "αριθμοί" είναι συνδυασμοί του "1" και του "0".
Η οπτική γωνία, λοιπόν, παίζει μεγάλο ρόλο καθώς επειδή δεν βλέπουμε τον Ήλιο, λόγω κάποιου εμποδίου, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κιόλας.
Έτσι, ναι μεν μπορεί τα "Θέλω" να είναι κοινά, ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που την ίδια στιγμή, άλλα είναι τα "Θέλω" του ενός, άλλα του άλλου. Σημαίνει ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε? Όχι, βέβαια. Απλά, σημαίνει πως ΑΝ θέλουμε να έχουμε μια υγιής σχέση... θα πρέπει να νερώνουμε λίγο το κρασί μας ή αλλιώς, αυτό που πολλοί λένε, λίγοι εφαρμόζουν να κάνουμε "Αμοιβαίες Υποχωρήσεις". Υποχωρήσεις, το τονίζω, όχι Συμβιβασμούς....
Έτσι απλά, είναι τα πράγματα και δεν υπάρχουν άνθρωποι που "Ξέρουν" και άνθρωποι που "Δεν Ξέρουν" τι θέλουν. Υπάρχουν άνθρωποι, που ξέρουν και άνθρωποι που δεν ξέρουν, πως η ζωή, οι σχέσεις, ο Κόσμος είναι Μαθηματικά και Χημεία. Όσο συντομότερα το αντιλαμβάνεσαι, τόσο πιο γρήγορα νιώθεις ισορροπία και πληρότητα.
Τέλος, όταν η Χημεία των συναισθημάτων, ταυτιστεί με τα Μαθηματικά των επιθυμιών μας, έχουμε τη ΦΥΣΙΚΗ των πραγμάτων....

EVOLUTION

... από τότε πολλά άλλαξαν, οι μάχες κι οι διαφωνίες αμέτρητες.

Πάντα, όμως, γινόταν διάλογος. Άλλες φορές ήρεμα και καλά, άλλες πιο... άγρια. Τελικά, σήμερα μπορώ με σιγουριά να πω, πώς εκείνη την κουβέντα (αλλά κι άλλες) όχι μόνο την κατάλαβε, αλλά την έκανε και φύση του.

Σήμερα, μπορώ με σιγουριά να πω, πώς είμαι υπερήφανος (πάντα ήμουν, απλά πλέον έχω σοβαρούς λόγους) όχι για μένα, αλλά για το ΓΙΟΚΑΡΙΝΙ μου!
ΝΑΙ, κατάφερε μέσα σε εφτά χρόνια να γίνει "Άνθρωπος"... !!!

παραπομπή 

http://panos72.blogspot.gr/2007/08/blog-post_25.html

Χέρι - χέρι...

Οι δυσκολίες, είναι μέρος της ζωής μας. Μικρές ή μεγάλες, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Το θέμα είναι πώς τις αντιμετωπίζει ο καθένας. Κι αν έχουμε περάσει δυσκολίες... τρομάζω ακόμα και να το σκέφτομαι, πολλές φορές. Τις περάσαμε όμως. Και τις περάσαμε με επιτυχία. Μάθαμε να είμαστε δυνατότεροι και έτοιμοι για την επόμενη πρόκληση.

Ξέρεις γιατί? Γιατί ήμασταν ΜΑΖΙ! Πιασμένοι από το χέρι (όχι πάντα), αλλά κι αποφασισμένοι να μην κάνουμε πίσω. Θυμάσαι πόσο δύσκολο είναι να το περνάς μόνος? Θυμάσαι? Όταν, όμως, έχεις ένα χέρι, μια κουβέντα... εεε?
Όταν ένα πρόβλημα σε απασχολεί, πνίγεσαι μέσα του. Ο εγκέφαλος αρνείται να κοιτάξει αλλού, αλλά αδυνατεί και να δώσει λύση. Μπλοκάρει... Έτσι, βυθίζεσαι ολοένα περισσότερο μέσα στο πρόβλημα, χάνοντας κάθε διάθεση να σωθείς από αυτό. Είσαι στα όρια της κατάθλιψης και πολλές φορές πέφτεις και σε κατάθλιψη.
Εκείνη τη στιγμή είναι, που ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ένα χέρι να σε κρατήσει. Ένα χέρι, που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ νοιάζεται για σένα και δεν καιροσκοπεί για να το εξαργυρώσει. Με ανιδιοτέλεια κι αληθινό ενδιαφέρον. Κι εσύ, όμως, δεν φτάνει ΑΥΤΟ το χέρι να είναι έτσι, πρέπει κι εσύ να το χρειάζεσαι, να νιώθεις κάτι γι' αυτό. Γιατί αν σου είναι αδιάφορο, όσο κι αν θέλει, μόνο κακό μπορεί να σου κάνει. Έχεις που έχεις μπλοκάρει, έχεις και την αποστροφή γι' αυτόν που σου απλώνει το ΧΕΡΙ. Αν, όμως, ΑΝ τα πράγματα είναι όπως πρέπει, τότε έρχεται η λύτρωση!

Όταν σε αγγίζει, η καρδιά σου, σκιρτά. Αγαπάς τον άνθρωπο που σου το απλώνει και τότε γίνεται η ΜΑΓΕΙΑ...! Οι παλμοί σου είναι διαφορετικοί από αυτόν, η καρδιά σου αντιλαμβάνεται τον άλλο παλμό και απορυθμίζεται. Αυτή η αρρυθμία, προκαλεί υπεραιμάτωση στον εγκέφαλο κι αυτός με τη σειρά του καλείται να επαναφέρει στον οργανισμό, την ισορροπία.
ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμή ακριβώς, είναι που ξεμπλοκάρεις. Ξαφνικά, "ξεκολλάς" και όλα γίνονται τόσο εύκολα, που καμιά φορά απορείς, πως είχες μπλέξει με κάτι τόσο "απλό"... Κοιτάς τον σύντροφό σου, που σε κοιτά στα μάτια και παίρνετε μαζί την ΑΠΟΦΑΣΗ....!!!
Όλα αυτά, όταν έχεις κάποιον να σε πάει Χέρι - χέρι....
....με το δικό σου ταίρι!!!

Come back

Έχω καιρό να γράψω κάτι. Όχι γιατί δεν είχα κάτι να πω, αλλά γιατί ήταν τόσα πολλά και μπερδεμένα... κουβάρι.
Στην πορεία της ζωής μου, ανακάλυψα πως σε όλα υπάρχει μια ισορροπία. Μια ζυγαριά, που ΠΑΝΤΑ πρέπει να μη γέρνει, με κάθε τρόπο. Έτσι, όταν κάτι πήγαινε πολύ καλά, κάτι άλλο (εξίσου σημαντικό) το "έχανα". Και ποτέ, μα ποτέ δεν είχα καταφέρει να έχω μια καλή δουλειά και μια σωστή σχέση, την ίδια περίοδο.
Τελικά, εντελώς ξαφνικά, ανακάλυψα ένα μεγάλο λάθος που έκανα... (ναι κάνω λάθη και αργά ή γρήγορα, τα ανακαλύπτω και τα παραδέχομαι). Ως γνήσιος Κριός, όταν κάτι με ενθουσίαζε έσκυβα το κεφάλι και όρμαγα με τα κέρατα προς αυτό το "κάτι". Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να "αγνοώ" οτιδήποτε άλλο υπήρχε γύρω μου. Όταν έβρισκα μια καλή δουλειά, παραμελούσα τη σχέση μου και τούμπα...!

Αυτά μέχρι πριν τρία χρόνια.... Ξαφνικά, λόγω συγκυριών, έπεσα σε "λήθαργο". Όλα στη ζωή μου ανάποδα και ένοιωσα να χάνομαι σε μια δύνη που με τράβαγε όλο και πιο βαθιά σε μια κατάσταση, που έμοιαζε με κατάθλιψη, αλλά στην πραγματικότητα ήταν αδυναμία να αντιδράσω. Όλο αυτόν τον καιρό, πέρασα πολλά, τόσα πολλά που ακόμα και σήμερα απορώ πως άντεξα... δεν θα μπω στην παγίδα να πω τί και πώς, γιατί δεν είναι αυτό το θέμα.
Σημασία έχει πως πλέον βγήκα από αυτό, πιο δυνατός, πιο έτοιμος και σίγουρα καλύτερος (για μένα) ! Σιγά σιγά άρχισα να έχω ξανά ενδιαφέρον να ΖΗΣΩ, να ΓΡΑΨΩ, να ΜΟΙΡΑΣΤΩ. Αποτέλεσμα αυτού που πέρασα ήταν να συνειδητοποιήσω, πως όταν περνάω το δρόμο, θα πρέπει να κρατάω από το χέρι, όλα όσα με συνοδεύουν στην πορεία μου και να τα περνάω κι αυτά απέναντι, γιατί αν εγώ δεν το κάνω, δεν θα το κάνει κανείς και κάποιο θα μείνει εκεί, ΑΠΕΝΑΝΤΙ....
Σήμερα πια, ΖΩ ξανά!!!
Έχω ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ που δεν είναι ότι σχεδίαζα, αλλά είναι αυτή που μου παρέχει τα απαραίτητα και ΝΙΩΘΩ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, γιατί βλέπω ξανά το χαμόγελο στον Άνθρωπό μου! Έχω ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ, που μπορεί να μην είναι η καλύτερη, αλλά είναι ΙΔΑΝΙΚΗ για μένα, γιατί νιώθω γεμάτος και ευτυχισμένος όταν είναι στο πλάι μου.
Έχω ΜΙΑ ΖΩΗ έτοιμη για ΔΥΝΑΤΟ come back!!!