Αυτή τη φορά δεν θα κρύψω κίτρινες λέξεις... είναι τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα, που το θεωρώ πλεονασμό.
Έχω ακούσει χιλιάδες θεωρίες για το τι ακριβώς είναι μοναξιά. Έχω διαβάσει άπειρες σελίδες με προσπάθειες για την έννοια.
Αυτό που ανακάλυψα εγώ, όμως... είναι η αλήθεια για μένα. Και την έμαθα όταν η ίδια η Μοναξιά με επισκέφθηκε για μια νύχτα και έμεινε αχώριστα δίπλα μου.
ΚΟΙΤΑ ΜΕ, στέκω γυμνός μπρος σου, αφού δεν έχω και δεν θέλω να κρύψω κάτι...
ΑΚΟΥ ΜΕ, μόνο ότι αισθάνομαι λέω και όχι ότι θέλεις να ακούσεις...
ΝΟΙΩΣΕ ΜΕ, τα πράγματα δεν τα κάνω εγώ τραγικά, η απουσία σου τα κάνει...
ΜΙΛΑ ΜΟΥ, τα λόγια σου ίσως διώξουν τη μοναξιά που φωλιάζει στη σκέψη μου...
Κι αν όλα είναι τόσο δύσκολα, μπορούν -τουλάχιστον- να γίνουν λιγότερο επώδυνα.
..... μάνα θα πάω στα καράβια
Κυριακή 8 Μαρτίου 2009
Γιε μου πού πας....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Καλησπέρα, βρήκα το blog σου τυχαία καθώς έψαχνα κάτι άσχετο. Εδώ και αρκετή ώρα, έχω κολλήσει να διαβάζω τις αναρτήσεις σου. Στην αρχή δεν παρατήρησα, ποιος γράφει και ειλικρινά εντυπωσιάστηκα όταν είδα ότι γράφει ένας άντρας... μου αρέσει πολύ ο τρόπος σου και οι συνειρμοί σου και σε πολλά ταυτίζομαι. Σίγουρα θα γίνω «πελατάκι» αυτής της σελίδας, είναι παράξενο, αλλά πραγματικά μου αρέσει πολύ να διαβάζω δικές μου σκέψεις στο χαρτί κάποιου άλλου. Εκεί καταλαβαίνει κανείς ότι... τελικά ... μήπως και δεν είμαι μόνος σε αυτό τον κόσμο; Να σαι καλά!
Κι εσύ νά 'σαι καλά! Καλως όρισες και ΠΑΝΤΑ ευπρόσδεκτα θετικά ή όχι σχόλια. ;-)
Δημοσίευση σχολίου