Σκωτσέζικο ντους?

Από τη στιγμή που τα χείλη της ήρθαν σε επαφή με τα δικά μου, ξεκίνησε μια αδυσώπητη μάχη. Όχι η γνωστή… μια άλλη μάχη, (ΑΛΗΘΕΙΑ... "αυτός" πού είναι? Ούε μια ερώτηση ακόμα, ούτε μια επίκριση. Συμφωνεί ή περιμένει να φάω τα μούτρα μου, για να επιστρέψει ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ?) που είχα, πραγματικά, χρόνια να αντιμετωπίσω.
Χρόνια τώρα, φανταζόμουν αυτή τη στιγμή. Στοίχειωνε τα όνειρά μου και περιπλανιόταν στο μυαλό μου. Και τώρα…? Τώρα ζω με χιλιάδες (μην πω εκατομμύρια) ερωτηματικά να χτυπούν με όλο τους το πάθος το μυαλό και την καρδιά μου.
Δεν είναι προσδοκίες, δεν είναι καν σχέδια. Αυτά έχουν ξεκαθαρίσει μέσα μου. Απλά… δεν υπάρχουν. Οι συνθήκες ήταν γνωστές και απαγορευτικές εξ αρχής. Είναι κάτι άλλο, απροσδιόριστα βασανιστικό και φαρμακερά γλυκό.
Ερωτηματικά που δεν τολμώ να αντιμετωπίσω. Δεν έχω το κουράγιο να ξεδιαλύνω.
Τη μια… θερμή και υποσχετική τόσο, που η χαρά μου ξεχειλίζει πνίγοντάς με σε μια θάλασσα ευτυχίας. Και ξαφνικά… ψυχρή, απόμακρη και τόσο φαινομενικά αδιάφορη, που νοιώθω την καρδιά μου να ματώνει, πλημμυρίζοντάς με ωκεανοί κακοκεφιάς.
Νομίζω, πως παρ’ όλο που εγώ το έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου, ξέρω που είναι τα όρια και που οφείλω να διακόπτω τις τρυφερές μου σκέψεις, εκείνη…
Εκείνη μοιάζει να φοβάται. Αντιδρά σαν έτσι και πει μια λέξη παραπάνω, αν εξωτερικεύσει κάτι πιο ερωτικό, θα δεσμευτεί με όρκους αιώνιας λατρείας.
Λες και αν ακούσω το ένα, έστω, εκατοστό από όσα έχω ανάγκη να ακούσω, θα το «δέσω» ως αλλαγή πλεύσης.
Ή μήπως…. πραγματικά είναι τόσο αδιάφορη?
Και τότε, τι ζητάει από μένα? Γιατί, να προβαίνει σε μια κατάσταση, που ομολογεί δεσμό? (με έναν δικό του τρόπο, βέβαια).
Το σίγουρο είναι πως είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ. Το βέβαιο, είναι πως θα κρατήσει, όσο και οι δυο περνάμε καλά. Το σαφές, είναι ότι ΤΙΠΟΤΑ παραπάνω δεν πρόκειται να συμβεί. Ξέρει, άραγε, ότι τα ΠΙΣΤΕΥΩ κιόλας? Γνωρίζει, πως όσο καλά κι αν περνώ μαζί της, αναζητώ κάτι πιο βαθύ, πιο Δικό μου, πιο απαλλαγμένο από ενοχές?
Αυτό που με ΣΙΓΟΥΡΙΑ γνωρίζω, είναι πως περνάω τις καλύτερες στιγμές των τελευταίων ετών, ακόμα και μέσα από όλα όσα με βασανίζουν.
Πως λέγεται να δεις…? Κάπου στη Σκωτία, νομίζω, το χρησιμοποιούσαν ως βασανιστήριο… αλλά είναι
ΓΛΥΚΟ σαν ΕΚΕΙΝΗ!!!