Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

Πολεμάτε μ@#$% άλλοι τα κονομάνε!!!

Στίχοι: Γιώργος Παπαστεφάνου

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Ένα πρωινό η Παναγιά μου
θά 'ρθει να με βρει στην ακρογιαλιά.
Πέλαγο κρυφό τα όνειρά μου
κι έστειλες εσύ βάρκα με πανί.

Πόσο σ' αγαπώ κανείς δεν ξέρει
κι αν θα μ' αγαπάς, μικρό μου ταίρι
καλοκαιρινό, σ' αγαπώ.

Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι
πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.
Έχει η Παναγιά καραβοκύρη
να μας πάει μακριά, πέρα απ' τη στεριά.

Και μετά τη στεριά...? Έτσι είναι αγαπητή "Άναμπελ". Είναι ωραία να ερωτεύεσαι κατακαλόκαιρο. Συνήθως, όμως, μένει εκεί. Μετά έρχεται το Φθινόπωρο. Κίτρινα φύλλα σκεπάζουν τη γη που κάθησες και ομολόγησες τον έρωτά σου. Η βροχή σβήνει ότι έγραψες και το παρασύρει στη θάλασσα. Εκεί, που με το νερό ως τα γόνατα χάζευες το φεγγάρι και έκανες όνειρα "θερινής νυκτός". Και μένει μόνο η ανάμνηση που τίποτα δεν μπορεί να τη σβήσει. Μια γλυκόπικρη γεύση και μια ευχή, να ξαναζήσεις Εκείνο το όνειρο.

ΑΣΧΕΤΟ: Τι έγινε πάλι σήμερα… έγραψε ιστορία η Ελλαδίτσα μας (ευτυχώς που είναι και ο αθλητισμός). Πέντε στα πέντε κι άμα βάλεις ότι κι εμείς ΔΕΝ χάσαμε, ΘΡΙΑΜΒΟΣ!!! Βέβαια, παρά την πίκρα που μου πρόσφερε απλόχερα η ομαδάρα (ποια…? Γιατί υπάρχει εν Ελλάδι άλλη?), χαίρομαι, χάρηκα πάρα πολύ σήμερα ακόμα και με τον ακατανόμαστο, που λίγο έλειψε να τα κάνει θάλασσα ακόμα και με τον Σλοβάκικο καφενέ… (εδώ τελειώνει το φίλαθλο πνεύμα μου, το στέλνω για ύπνο).
Αυτό που χαίρομαι όμως πραγματικά είναι η αφέλεια των «τρικολόρε» (πράσινο, κίτρινο και όλα τα λοιπά αντιολυμπιακά θύματα).
Χλευάζανε και γελούσαν τα μουστάκια τους, ενώ τα πικρόχολα σχόλια έδιναν κι έπαιρναν. ΞΥΠΝΑΤΕ κοροϊδάκιαααα… για μας δουλεύεται!!!!
Κάνουμε την πλάκα μας, πηγαίνουμε τα ταξιδάκια στας Ευρώπας (πρώτη θέση, παρακαλώ) και μετά τα Χριστούγεννα, ταπεινώνουμε δυο τρεις ομαδούλες που νομίζουν ότι επειδή επιπλέουν… είναι και χουρμάδες, για να πανηγυρίσουμε ΆΛΛΟΝ έναν τίτλο (γιατί η ιστορία με τίτλους γράφεται κι όχι με συμμετοχές σε ρόλους κομπάρσου). Οι άλλοι… ταλαιπορορούνται στα αμπελοχώραφα, γιατί…?
Άντε βρε, και στους ομίλους. Έτσι, για να μαζεύουμε κανένα πόντο. Μη χάνουμε και τις διακοπές του καλοκαιριού για… προκριματικά… Δεν αρμόζει στον Βασιλέα να σερβίρεται το γεύμα του, έχει τους υπηρέτες…!
ΑΑΑΑααααχ το κατά ευχαριστήθηκα! Έβγαλα όοοολη τη χολή που με ποτίσατε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: