Dreaming...

Σε είδα (πάλι) στον ύπνο μου. Είναι από εκείνες τις φορές που δεν θες ΤΙΠΟΤΑ να σου χαλάσει τη στιγμή. Που θες να κρατήσει για ΠΑΝΤΑ... δύσκολη λέξη.
Και μετά οι ενοχές. Χρόνια "σκαλωμένος" με τον ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΚΑΡΠΟ. Το λάθος γιατί εξαρχής ανήκες αλλού. Το σωστό γιατί αυτό ορίζει η καρδιά μου. Νοιώθω καλύτερα όμως.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, έκανα το βήμα που καιρό τώρα ήθελα, αλλά δεν είχα το θάρρος να ομολογήσω. Το γιατί αφορά κάποια πράγματα που θα ασχοληθώ άλλη φορά.
Τώρα νοιώθω ξαλαφρωμένος. Σου είπα τι αισθάνομαι, έβγαλα από μέσα μου το βάρος που με έκανε να λυγίζω.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ...?
Δεν ξέρω. Δεν θέλω ακόμα να μάθω και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή τη στιγμή. Και ξέρεις... το περίεργο είναι ότι ο εαυτός μου (ο διαρκής κριτής μου και δικαστής), δεν αντέδρασε. Αστείο, ε? Ούτε λέξη ακόμα... Ούτε καν ζήτησε το λόγο.
Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι. Φοβάμαι και σένα κι αυτόν. Εσένα γιατί, απλά, δεν αντέχω να σε χάσω. Αυτόν, γιατί όταν αργεί να αντιδράσει, ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ με τέτοιο μένος που δύσκολα αντέχω τα "χτυπήματα", τις λέξεις που ξεστομίζει, αλλά και την ασταμάτητη επικριτική ματιά του...
Τελικά, δεν νομίζω πια πως είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Έχω την αίσθηση ότι Σ' ΑΓΑΠΩ βαθειά!!!
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ!!! (όπου και νά 'σαι)