Καλά μωρέ...

Τελευταία αρχίζω να (ξανα)ισορροπώ. Έχω ξεκαθαρίσει τις προτεραιότητες που έπρεπε να έχω εδώ και καιρό. Αυτό που το έκανε δύσκολο, ήταν μάλλον το γεγονός ότι ΟΛΑ ήταν «πρώτης γραμμής».

Νοιώθω καλά, αν και… όπως θα έλεγε και μια ψυχή «Αυτό το έχεις απωλέσει από γέννας». Αλήθεια, τι σημαίνει «Είμαι καλά»? Πολλές φορές, έχω τη βεβαιότητα πως αποτελεί μια βολική έκφραση, για να αποφύγουμε τις ερωτήσεις. Για να μην αναγκαστούμε να δώσουμε εξηγήσεις για το τι είναι αυτό που μας χαλάει τη διάθεση.

Τέλος, είναι μια ΚΑΛΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ στον εαυτό μας. Να τον ξεγελάσουμε, να τον παραπλανήσουμε και να τον οδηγήσουμε σε μια «πραγματικότητα» που δεν έχει αναστολές, φόβους, προβλήματα ή ακόμα και ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ.

Τι ψέμα αλήθεια…

Ακόμα κι όταν –κατά γενική ομολογία- είμαστε «ΚΑΛΑ», είναι ένα τεράστιο, γελοίο ψέμα. Στην αλήθεια, ΠΑΝΤΑ κάτι μας λείπει, και είναι αυτό που τελικά, μας χαλάει τη διάθεση. Μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει, είναι ότι για τον καθένα ξεχωριστά αυτό το «κάτι» στη δεδομένη στιγμή, είναι ΠΡΩΤΗΣ προτεραιότητας.

Τι έπαθα τώρα και γράφω γενικότητες…. Ε, νομίζω πως μάλλον….

ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!

Υ.Γ.