Περίμενα, προσμονούσα θά 'λεγα... ένα πακέτο από χαρτόνι, δίχως περιτύλιγμα. Κάμια γιρλάντα ή φαντεζί συσκευασία. Το περιεχόμενο όμως, θα ήταν χρυσάφι (άκου τώρα).
Τελικά πήρα ένα χρυσό κουτί (φω μπιζού) και μέσα... το ΚΕΝΟ!
(να το γεμίσω εγώ χρυσάφι? Μπορώ... μου επιτρέπετε?)
.........Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο.......
Αυτάααα....!!!
Πέμπτη 17 Απριλίου 2008
Δώρο γεννεθλίων (μου)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
γκαζόν!
Να το γεμίσεις με τα πιο όμορφα στολίδια του ουρανού...
Την καλημέρα μου...και ενα μεγάλο "Χρόνια πολλά" και απο εδώ...;)
μια γλυκια "ζεστη" καλησπερα...
ευχομαι να βρεις το καταφυγιο σου...
Δημοσίευση σχολίου