Είμαι ΕΔΩ...

Έλειψα πολύ...

Όχι γιατί δεν είχα κάτι να γράψω, αλλά γιατί δεν έβρισκα χρόνο να το κάνω. Μπλεγμένος στον ιστό της αδηφάγου αράχνης.

Στρώνει χαλί, υπόσχεται οργασμό και θεοποίηση. Είναι τεράστια, μέχρι και ΤΕΣΣΕΡΙΣ φορές μεγαλύτερη, λουσάτη και με μυρωδιά που μαγεύει. Τα πλούσια πλεκτά της, σπινθηρίζουν στον ήλιο, με αναλαμπές που σαγηνεύουν.

Κι εσύ, μικρέ κι ανόητε, τσιμπάς. Νομίζεις πως είσαι άξιος να της χαρίσεις οργασμό με αντάλλαγμα, κομμάτι από την αίγλη της, συνέταιρος στον πλούτο της.

Είσαι όμως πολύ μικρός ανόητε…

Την πηδάς, της χαρίζεις τον εαυτό σου. Σου κάνει κόλπα που σου θολώνουν το μυαλό και ξεχνάς πως ότι έχει, το απέκτησε ληστεύοντας την τσέπη σου, κλέβοντας από το σπέρμα σου, για να χτίσει την αυτοκρατορία της. Σου δανείζει με τοκογλυφία, αξίες και ύλη που είναι ΔΙΚΑ ΣΟΥ…

Κι αφού, τελειώσεις… κι αφού τινάξει τα ποδάρια της από ηδονή και φτάσει σε οργασμό…

ΣΕ ΤΡΩΕΙ…. ηλίθιε!